 |
RODNYJA VOBRAZY
|
|
Vobrazy miłyja rodnaha kraju,
Smutak i radaść maja!..
Jakub Kołas
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
500
V.
#I
Ty prychodziš,
jak «ŁiM»,
pa piatnicach.
Adčuvaju
kroki słoŭ u Viečnaść
i śmiełaść,
ź jakoju adčyniaješ dźviery:
– Moj dzień!
I moj...
I ja čytaju tvaje dumki
i zapisvaju fijaletavyja łitary
na fotazdymku ŭ «ŁiMie»
(prabač, biełapienny lebiedź
Vasila Drańko).
U adnym z krasavikoŭ
ich nadrukujuć u hazecie,
i ty ździvišsia,
jak prosta ŭsio supała
ŭ maim natchnieńni –
«ŁiM», piatnica i ty...
I jašče biełyja kryły...
I mara, što adnojčy zavitała, –
razhortvać «ŁiM»
štodzień.
#II
Mnie vieršy pišuć čaściej, čym łisty...
A ja ŭsio łist ad ciabie čakaju
(biez pračytańnia vačyma čužymi,
pakul žyvaja).
Čakaju łist i ŭ sumocie pišu
vierš z pačatkam-maraj
navat samaj ščaśłivaj žančyny –
«Mnie vieršy pišuć čaściej, čym łisty...»
Piatnica. Ranak.
Paštovaja skrynka.
Serca rviecca verłibram...
«ŁiM». Vieršy tvaje...
#III
Kava.
Źnitoŭki staryja «ŁiMa»
viecier sa mnoju razam
hartaje...
Jość jašče toje,
što nie źnikaje.
Jość užo toje,
što źniknie
sa mnoju...
#IV
Nie vypisvaju «ŁiM»,
a kuplaju
ŭ hazetnym kijosku.
I niejak kijaskiorka,
u jakoj
(tak mnie zdavałasia)
niama ni chviłiny,
kab za žyćciom nazirać
vyhlanuła z kijoska
i skazała paŭšeptam:
– Jon prychodzić
mienavita da Vas.
Bolš nichto ŭ hetym miejscy
jaho nie čakaje
ŭ hety čas.
#V
U proźviščy tvaim
schavany
«ŁiM».
A ŭ maim
ciabie čakaje
s y n.
Dy łitary nam Los
pierastaŭlaje,
kab s n y,
jak «ŁiM»,
pa piatnicach
čakałi...
|
|
|
|
Padabajecca
Nie padabajecca
|
|
|
2009–2020. Biełaruś, Miensk.
|
|
|
